Deel 9

“Ik die gevangen zit omdat ik de Heer dien, verzoek u dringend: leid een leven dat in overeenstemming is met uw roeping !”

Efeziers 4 vers 1 (1986)

We kennen de weg terug en hebben onze positie geformuleerd. Nu kunnen we iets meer zeggen over enkele belangrijke thema’s voor de inrichting van ons leven. We gebruiken hiervoor de woorden van Jezus Christus die Koning werd: Ik ben de Weg, de Waarheid en Het Leven. Passend in de filosofie van de Steen der Wijzen keren we deze woorden om. Dus: Het leven, de Waarheid, de Weg, IK BEN. Als vanzelf verschijnt er dan een komma tussen de woorden “Ik Ben” en de rest van de zin. We doen dit ook in de geest van Gurdjieff, die een van zijn boeken de titel “Life is only Real when “I Am” gaf. We sluiten af met een kinderliedje.

19.1         Het Leven

De hele schepping is nodig in het transformatieproces van ER IS naar IK BEN. Binnen de schepping heeft alles wat mogelijk is bestaansrecht, puur omdat het mogelijk is. Het leven speelt daarbij een speciale rol. Ze vervult de mogelijkheid van ervaren van dat wat er gebeurt. En er gebeurt van alles. Om ons heen, met ons en in onszelf. Wij zijn daarbij als mens de kroon op de schepping. U kunt hier lezen: ík ben de kroon van de schepping. Ik ben een waardevol kind van God. Van alle schepselen kan alleen de mens ervaren hoe het is om te scheppen. En alleen de mens kan zich net als Het Geheel ontwikkelen van ER IS naar IK BEN. We zijn daarin een universum op zichzelf.

# ‎19‑1 We mogen kiezen voor het completer worden als mens. We kiezen dan voor een progressieve ontwikkeling van onze ziel. Of dit onze weg is (of niet) kunnen we alleen zelf onderzoeken. Dit is pas zo als we dit zelf ontdekken.

19.2         De Waarheid

Het is functioneel om er te zijn en te doen wat we doen. Maar als we alleen maar doen wat we doen zonder dat we ons bewust zijn van datgene dat gebeurt dan zijn we vrijwel gelijk aan een mechanische pop. En als we onszelf onderzoeken dan blijkt tot onze grote ontsteltenis dat we dat eigenlijk grotendeels zijn. We zijn net slaapwandelaars in een groot theater. We weten dat daar iets niet moet kloppen. De Waarheid is dat alle mensen, dus u, en ik, een speciale opdracht hebben. Een mechanische pop is niet in staat tot geloof, hoop en liefde. Een softwareprogramma is niet in staat tot werkelijke barmhartigheid. Deze kenmerken zijn óók nodig om zichtbaar te worden. Ze zijn kwaliteiten die voortkomen uit en behoren bij een ervaren van Eenheid. De mens dient (ook) die kwaliteiten te ervaren en realiseren. Dan worden we completer. Er is niet alleen een scheppingsproces dat zich schijnbaar verwijdert van de Eenheid. Er is óók een proces dat terug gaat naar de Eenheid. Dit herstel van de schijnbare gebrokenheid is er niet alleen in die zin dat al het materiele vervalt tot stof en de kracht die daarin gebonden was terug vloeit naar het Absolute. Ze is er ook op bewustzijnsniveau. Bewust Zijn is de ultieme vorm van God. De hoogste roeping van de mens is het ervaren van de realisatie van de weg terug naar Eenheid. En die wordt uitgedrukt in barmhartigheid met iedereen die worstelt op het zelfde levenspad.  

# ‎19‑2 Ten aanzien van onszelf is de Waarheid het aloude Ken Uzelve.

19.3         De Weg

De mens volgt veelal een kronkelig pad. Zijn levenswandel kent vele mogelijkheden onderweg naar eenheid met God. Die weg kan progressief verlopen, of conservatief. Er kan zelfs regressie optreden. Al deze routes zijn functioneel. Daarom zijn er ook zo ongeloofelijk veel mensen met elk hun eigen omstandigheden en levenswandel. Maar als we geroepen zijn op het pad van de eenheid te lopen dan beginnen we meer en meer te begrijpen dat dit niet alleen noodzakelijk, maar ook geweldig is. We worden dan wie we zijn. Elke stap op dit pad wordt gevoed door zicht op de werkelijkheid, zelfinzicht en vreugde, zelfs in lijden. En hoe meer we bewust (ontwaakt) een specifieke uitdrukking van God worden hoe meer we recht doen aan onze opdracht:

# ‎19‑3 Blijf in Mij gelijk Ik in U.

Als we hierin verder willen komen dan speelt acceptatie van dat wat er is, wat we voelen en datgene wat we zijn en deden een grote rol. Steeds als we ons bewust worden van het feit dat we een negatief oordeel vellen over iets of iemand of onszelf dan kunnen we zien dat ons denkkader of invoelingsvermogen te krap is afgesteld. We worden dan uitgenodigd een nieuw perspectief te kiezen waarin de werkelijkheid tot zijn recht komt en ruimte ontstaat voor liefde. Zo wordt opbouw naar de toekomst mogelijk. Bewust leven is een grote bijdrage aan het wordingsproces van IK BEN. Te beginnen met te beseffen dat we falen om op eigen kracht boven de gevangenschap van het duale goed en kwaad uit te stijgen. Als we aanvaarden wat we in essentie zijn, namelijk middel tot transformatie van ER IS naar IK BEN, dan krijgen we toegang tot een nieuwe kracht. Deze nieuwe kracht kraakt ons mechanische harnas steeds verder open zodat er licht en liefde tevoorschijn komt en ontvangen kan worden. Zo wordt een completere afbeelding van onze Schepper gerealiseerd. In een tempo dat we niet zelf in de hand hebben. We kunnen geen eigenaar zijn van eventuele resultaten, zoals een koopman voorwaardelijk tewerk gaat. De Weg volgen is te verwoorden als de Wil proberen te volgen die achter onze eigen mechanische wil verscholen ligt. Puur uit respect. We zeggen dan ja tegen iets dat groter is dan ons. Onderweg komen we steeds de donkerste elementen van onszelf tegen. We gaan ons verdriet, onze angst en onze woede niet meer uit de weg. Het putdeksel gaat eraf. Als deze hardnekkige duivels niet worden weggestopt maar juist aan het licht komen doordat we voelen, erkennen en dus opbiechten dat ze er zijn zullen ze afsterven in het vagevuur. Want daar waar licht is kan geen duisternis zijn. En op die plek die bezet gehouden was komt ruimte voor nieuw leven tevoorschijn. De route is vergelijkbaar met een trein die vanuit het dal naar de bergen gaat. Hoe verder de trein komt, hoe meer de route via donkere tunnels loopt die zich steeds sneller opvolgen. In het begin is het donker eng. Maar omdat er steeds weer licht aan het einde van de tunnel verschijnt gaan we bijna uitkijken naar de volgende tunnel. Hopende op het licht dat aan het einde daarvan tevoorschijn komt. Juist door het vallen merken we dat we opgevangen worden. Illustratief is verder de betekenis van het klassieke doolhof als symbool. Via een steeds weer omkeren volgen we de weg naar het midden en naar de eenheid met God. Daar merken we dat we altijd al bij God waren. Hier. Nú! Dit uit zich in het ervaren van dankbaarheid. Maar vooral in het toenemend ervaren van liefde van God, voor God, voor onszelf en voor de ander. Dit is de Weg van Christus. Zolang we die weg niet volgen leeft de weg van het mechanische collectieve Universum ons. Dan moeten we spreken over horende doof zijn en ziende blind zijn. Heel veel zaken die we nu aan onszelf toeschrijven (eigen wil, eigen kracht,…) mogen we stapsgewijs opgeven. Zo bekeren we ons om onszelf te zien zoals we werkelijk zijn en geven ons over. Het volgen van deze Weg zal worden ondersteund vanuit genade.

# ‎19‑4  Weet u dan niet dat u Gods tempel bent?

19.4         IK BEN

De Steen der Wijzen, dat is de hoeksteen, dat is XP, ja Chrístus wijst ons de weg langs de poorten naar IK BEN. Alles wat ik hierover heb geprobeerd te schrijven heb ik weer geschrapt, want ik ben een reiziger. Wat me rest is een kinderliedje.

Berend Botje ging uit varen,
met zijn scheepje naar Zuid-Laren.
De weg was recht, de weg was krom,
nooit kwam Berend Botje weerom.

Eén twee drie vier vijf zes zeven,
waar is Berend Botje gebleven?

Hij is niet hier, hij is niet daar,
Hij is naar Amerika. Amerika! Amerika!

Drie maal in de rondte van je Hopsasa!